Rozdział 10

***oczami Ashley'a***
Wybiegliśmy z domu,ale Carly nigdzie już nie było widac.
-Em.....może lepiej będzie jak się rozdzielimy?-zaproponował Andy.Wszyscy się zgodziliśmy.Ja byłem z Cass,Andy z Jinxx'em ,a CC z Jake'm.Każdy z nas pobiegł w inną stronę.
-Ash,boje się o nią.Tak cholernie się boje-odezwała się łamiącym głosem Cassie.
-Ej,spokojnie znajdziemy ją.Zobaczysz.-
-Mam nadzieje.CARLY!!CARLY!!!-po chwili usłyszeliśmy słaby głos Carly.Zanim się spostrzegłem,Cass już obok mnie nie było.Czemu one tak szybko biegają?!Ruszyłem do dziewczyn.Carly leżała bez ruchu,a Cassie starała się ją obudzić.Wziąłem nieprzytomną dziewczynę na ręce i ruszyliśmy w stronę domu.Rodziców Andy'ego już nie było.Chwile po nas do domu wpadła reszta zespołu.
-I co?-
-Znaleźliśmy ją.Jest u mnie w pokoju.Cassie się nią zajmuję ,ktoś ją nieźle pobił.-
-A kto jej to zrobił?-zapytał  CC.
-Nie wiem-spuściłem głowę w dół.
-Ale ja wiem-po pomieszczenia weszła Cassie
-Kto?!-zapytaliśmy chórkiem
-Matt...-
-Zabije go.Jezu zabije gnoja-powiedziałem
-Nie jego nie.To moja wina-powiedziała dziewczyna
-Ale jak twoja?!-wszyscy patrzeliśmy na nią pytającym wzrokiem.
-No bo on ją pobił,dlatego że ja go zdradziłam- Cassie zjechała po ścinie i podwinęła  nogi pod brodę-Czemu wszyscy przeze mnie cierpią?!
-Ale jak przez ciebie?Przecież dobrze wiesz że to co się stało Carly to nie twoja wina-powiedział Andy siadając koło dziewczyny.
-Jak nie?!Mój ojciec też zginął przeze mnie-powiedziała i spojrzała na nas zapłakanymi oczami.
-Dziewczyno co ty mówisz?Przecież mówiłaś że w wypadku samochodowym-powiedział Jinxx,również siadając koło dziewczyny.
-No tak,ale gdyby nie ja to on by żył.Mój tata był mechanikiem samochodowym i miał własny salon.Ja od małego kochałam auta,więc pomagałam mu w pracy.Przyznam się że nieźle potrafiłam naprawiać samochody.Znaczy tak myślałam.Pewnego dnia mój tata,pojechał sprawdzić jak działa naprawiony prze zemnie wóz.Jechał bardzo szybko po autostradzie,ale okazało się że hamulce nie działają.Obrócił się o 180 stopni i wpadł czołowo na ciężarówkę.Siła uderzenia była tak duża że auto wypadło z wiaduktu i spadło 30 metrów w dół.Zginął na miejscu -dziewczyna schwała twarz w dłonie-zgiął prze zemnie.
-Proszę nie mów tak.W każdym aucie hamulce mogły przestać działać.-Jake przytulił do siebie załamaną dziewczynę.
-Chodź położysz się już-i
-Nie nie jestem zmęczona-powiedziała ziewając.
-Nie wcale nie jesteś-powiedział z sarkazmem Andy biorąc dziewczynę na ręce,która już po chwili spała jak zabita.Za dużo wrażeń jak na jeden dzień.Za dużo.No nic ja idę do Carly do pokoju,nie pozwolę jej samej teraz siedzieć.

***oczami Cassie***
Pamiętam jak Andy wziął mnie na ręce i wnosił po schodach.Poczułam jak kładzie mnie na łóżku i przykrywa kołdrą.
 Byłam sama. Dobrze pamiętam, że zasnęłam we własnym pokoju. Ale nie było mnie tam kiedy się obudziłam. Byłam w lesie. Naokoło było ciemno i cicho. Za cicho. Znajdowałam się gdzieś na obrzeżach miasta w lesie, w którym nikt od dawna nie przebywał. Krążyły oczywiście pogłoski, że las jest nawiedzony, że w nocy ożywa i budzą się potwory, powstając z ziemi. No ba, nie wierzyłam w to, przecież upiory nie istnieją i ja to dobrze wiem. A przynajmniej tak myślałam.Wstałam i zupełnie zdezorientowana zaczęłam szukać drogi. Nie trwało to długo. Zanim powstałam leżałam obok jakiegoś ogromnego konaru niedaleko ścieżki prowadzącej wzdłuż drzew na jezdnię. Więc poszłam. Wyszłam na asfalt i zaczęłam iść w stronę miasta (od tego lasu to było gdzieś ze 3 km). I wtedy TO zobaczyłam. Pojawiło się nagle jakby z powietrza, wypełzając z lasu na czworakach, bez najmniejszego szelestu, jak duch i ustało naprzeciw mnie jakieś 6 metrów. Było całe białe. A twarz tego..no właśnie, twarz. To coś nie miało normalnej twarzy. Jedyne co się na niej znajdowało to były głębokie, czarne zagłębienia zamiast oczu, dwie małe szparki zamiast nosa, a usta..to coś miało zszyte szwami i całe zakrawiono-czarn​e usta, wykrzywione w okropnym uśmiechu, od ucha do ucha..a przynajmniej od miejsca do miejsca, w którym uszy być powinny. Ale ich tam nie było. Były oberwane. Brutalnie oberwane, a miejsca, w których powinny być, były poobdzierane ze skóry. To coś patrzyło się na mnie tymi wielkimi dziurami i ukazywało swój paskudny uśmiech. Trwałam tak chyba z 5 minut. Potem cofnęłam się o krok. O Boże! To coś zaczęło na mnie biec! Biegło na tych czterech kończynach, brutalnie powyginanych w nienaturalnych kątach w różne strony. Biegło dziwacznie, ale bardzo zwinnie i szybko. Oczywiście przez pierwsze 3 sekundy ruszyć się nie mogłam z miejsca. Ale w końcu zaczęłam biec. Zaczęłam biec, tak, ale w zupełnie przeciwnym kierunku niż miasto, w którym mieszkałam. Tak strasznie się bałam! Myślałam, że już po mnie, to coś zbliżało się coraz bardziej..I wtedy mnie złapało, a ja zemdlałam. I nagle obudziłam się. Znów byłam w moim pokoju, w moim łóżku. Za oknem było nadal ciemno. Spojrzałam na zegarek. Godzina była 24.34. Uspokoiłam się. Uff..to był na szczęście tylko zwyczajny koszmar. Ale wtedy zauważyłam, że jestem cała mokra. Mokra od krwi. Pomyślałam, że pewnie przez ten okropny sen pokaleczyłam się o wystające spod materaca śruby, bo często lunatykowałam podczas snu. Poszłam do łazienki, żeby się obmyć. Po ciepłym i przyjemnym prysznicu wróciłam do pokoju. Uchyliłam lekko okno, bo było mi strasznie gorąco. Ale wtedy się odwróciłam, żeby wrócić do łóżka i zobaczyłam TO..Stało przy otwartych drzwiach..*Ruszyło na mnie,a ja krzyknęłam w niebo głosy i............obudziłam się.Nad moim łóżkiem stało 4/5 zespołu z dziwnymi minami.
-Ej co się stało?Czemu krzyczałaś?-zapytał Jake z troską w głosie.
-Sen.Jebany sen-powiedziałam ,a reszta cicho zachichotała lecz kiedy na nich spojrzałam ich miny od razu spoważniały.
-Dobra my idziemy spać.A i mała nie strasz nas tak więcej- pogroził mi palcem CC.Pokój opuścili wszyscy z wyjątkiem Andy'ego.
-Czemu nie idziesz spać?-
-Bo boje się że jak wyjdę to znowu Ci się koszmar przyśni-
-No,ale Andy.Dlatego że ja nie nie mogę spać to ty też nie chcesz?-
-Nie bo ty będziesz spać.A teraz posuń się.No już,już-nim  się obejrzałam chłopak leżał koło mnie.Chłopak położył moją głowę na swoim torsie i pocałował moje włosy.Po chwili wpadłam w objęcia Morfeusza.Obudziły mnie promienie słońca,padające na moją twarz.Powili otwarłam oczy i delikatnie przeciągnęłam się.
-Dzień dobry śpiąca królewno.-
-A witam,witam-uśmiechałam się promienie do chłopaka.
-Ubieraj się i idziemy na śniadanie- zwrócił się do mnie Andy.
-Okej,to do zobaczenia na dole.-
Ubrałam krótkie spodenki i t-shirt i ruszyłam do kuchni.W pomieszczeniu siedział ten sam skład który w nocy odwiedził mój pokój.
-Dzień dobry.Jak się spało?-zapytał Jinxx kładą mi przed nosem talerz pełen naleśników.
-A dobrze dobrze.Jezu jak to bosko pachnie-na te słowa Jeremy posłał mi piękny uśmiech.-A tak a pro po gdzie jest Ashley i Carly?-
-W pokoju ich nie ma.Poczekajcie zadzwonię do niego-powiedział CC wychodząc na teraz.Wrócił po chwili z nieciekawą miną.
-I co gdzie oni są?-
-W szpitalu...-
---------------------------------------------
Siemka :D I jak wam sie rozdział podoba?Chyba nie spłonę na stosie?Hah Za takie komentarze was kocham :D Do następnej notki :3 Bajooooooo
* sen to opowiadanie mojej koleżanki :D